Ik weet zeker dat het Daniel Hofstede was die voor het eerst met de term Ouwe Pik Ouwe PIjp kwam aanzetten.In dat jaar ging ik op vakantie met Michiel Schuurman naar Corsica.
We liepen van de oostkust naar de westkust.
Het was Oktober en het zomerseizoen was net voorbij.
Alle Campings en hotelletjes waren dicht of veels te duur.
We hadden wel een tent bij ons maar officieel mag je op Corsica niet wildcamperen.
Op de tweede dag hadden we 8 uur gelopen en we konden nergens terecht en het begon waanzinnig te waaien en het onweer kon er ook nog wel bij.
Na nog een uur lopen de tent ergens in de bosjes gemuffeld.
Michiel voelde zich niet goed en omdat het ook al donker was en omdat we ook geen bier hadden zijn we maar gaan pitten.
De volgende ochtend waren we al vroeg op en nadat we een tijde hadden staan staren naar een contaktsleuteltje in een verlaten graafmachine besloten we toch maar verder te gaan.
Michiel heeft bij de rivier toen z'n blaren verzorgd en we konden dus met goede moet verder met onze tocht.
We aten een boterham op een veldje waar wat koeien liepen toen we opeens een hele zooi baby wildezwijntjes zagen rondrennen.
Ze liepen gezellig om ons heen alsof we er niet waren ze rende ook niet weg.
We waren enorm op onze hoede aangezien de moeder wel eens in de buurt kon zijn.
Gelukig hebben we haar niet gezien.
Na een flinke heuvel te hebben beklommen begon het te regenen en trokken we onze regenkleding aan.
In een veld zagen we een oude boer wijdbeens op z'n grond braken.
De boer zag ons niet en het gaf ons veel plezier.
We kwamen bij een dorpje en we besloten wat eten en drinken te kopen.
De bakker was ziek dus konden we brood bij het postkantoor kopen daar hadden ze brood van de bakker van een dorpje verderop.
Hele norse figuren liepen er rond in dat dorpje.
Heel veel jagers met geweren en rouwe gezichten.
Wat moesten die twee vreemde snuiters hier zo buiten het seizoen.
Na een tijdje daar te hebben gestaan daar op de stoep van het postkantoor zagen we voor het eerst de twee honden die ons toen de rest van de dag hebben vergezeld.
Eerst dachten we dat ze gewoon een stukje mee op zouden lopen maar na 2 uur was daar geen sprake meer van en vonden we het heel wonderlijk dat ze bij ons bleven.
Ze waren heel oplettend en toen er boven op de heuvel van het pad waar wij op liepen opeens een enorm corsicaans varken met enorme oren met z'n poten in de modder aan het schoppen was en aan het snuifen was, ze er als een speer blaffend op af vlogen.
Het varken schrok zich rot en ging er al gillend vandoor.
De honden waren er heel tevreden over leek het.
Vanaf toen zijn we ze Ouwe Pik en Ouwe Pijp gaan noemen geloof ik.
Na een flinke klim kwamen we op de top van de groot uitgevallen heuvel of mischien klein uitgevallen berg.
Daar was een paardenrange en die paarden daar die rende daar door de modder met hun dampende lijven in de stromende regen.
Ook liepen er overal van die Corsicaanse varkens en steeds als die in de buurt kwamen begonnen die twee honden van ons heisa te maken.
We liepen over een pad dat wat af liep aan de andere kant van de heuvel en toen we de bocht om gingen schrok ik behoorlijk toen daar een enom lijf van een dooie koe lag.
Het was ook niet helemaal zeker of ze wel dood was maar aangezien er een groot gat op de plek waar het oog had gezeten vol met vliegen was waren we er na die ontdekking vrij zeker van.
We hadden het er over dat het voor ons natuurlijk allemaal wat onwennig was aangezien we stadsjongens zijn.
We kwamen vervolgens op een vrij smal aflopend pad met rechts een stijle heuvel en links een hoog hek.
Toen we daar een tijdje op gelopen hadden en weer een bocht om gingen begonnen die honden te brommen en voor er erg in hadden rende ze woest en blaffend op een stier af die daar min of meer onze weg versperde.
We schrokken ons rot vooral ook omdat we geen kant op konden .
De stier verdedigde zichzelf en maakte wilde trapbewegingen en haalde uit met z'n horens naar de honden.
De vrouwlijke hond werd lichtgeraakt door een poot en een hoog jankgekuid luide hun terugkomst in.
De honden kwamen met de staart tussen de benen en vragende ogen bij ons.
Je zou kunnen zeggen dat honden met hun ogen kunnen praten want we antwoorden en zeiden dat we ze niet konden helpen en dat ze tenslote ook niet gevraagd waren om dat beest voor ons aan te vallen.
Het vreeme was dat het leek alsof ze dachten iets anders te hebben gehoord.
Iets in de trent van:Ah jo wat is dit nou geven julie nu al op jullie kunnen die domme stier toch best wel aan.
Want ze sprongen allebij tegelijk weg en vlogen opnieuw in op die stier die het nu toch echt te veel werd want hij draaide zich om en begon voor ons uit te lopen op dat pad.
Toen we het beest ijndelijk konden passeren en we weer wat rust hadden waren we erg opgelucht.
We staken een waterval over en die gekke honden gingen niet over de stenen maar gewoon door het ijskoude water.
Wat een waanzinnige dag vonden we het op dat punt al, maar toen we na nog wat uren dan bij het dorp van bestemming aankwamen en bleek dat ook daar het hotel dicht was werd het toch wel heel vermoeiend.
Het probleem was dat we op een berg waren en dat er nergens een plat stukje grond te vinden was en dat wildcamperen nog steeds verboden was.
We zagen een telefooncel en we besloten met de politie te bellen om te vragen wat we moesten doen.
De gendarmerie zij dat we het aan de burgemeester moesten vragen, die woonde midden in dat dorpje.
Michiel zou daar wel even langs gaan.Dus toen ik bij de rugzakken bleef en Michiel daar heen ging gingen die honden met hem mee.
Michiel vertelde dat hij toen de deur openging de trap op ging en helemaal was doorgelopen tot de 3e verdieping.
Dat was niet de bedoeling want ze zaten in de keuken een hapje te eten.
Dus zo stond `Michiel met die twee honden in de keuken bij de burgemeester in gebrekkig frans uit te leggen in wat voor situatie we waren beland.
De burgemeester vond het het beste als we bij de gesloten camping over het hek zouden klimmen.
Zo gezegd zo gedaan en die twee honden hebben we maar een handje geholpen.
Tentje opgezet en hapje gekookt.
De honden hebben we ook wat eten gegeven.
Plotseling kwam er een auto met paardenaanhangwagen de camping opgereden.
Ik legde twee franse mannen uit wat er was gebeurt.
Ze vonden het geen probleem en lieten de paarden uit de aanhangwagen en vertrokken.
Twee grote hengsten een witte en een bruine stonden ons aan te staren en de honden begonnen enorm te grommen.
De paarden gingen eerst wat rond wandellen maar een paar uur later toen we al in onze slaapzakken waren gekropen hoorden we de hoeven van de paarden en het geblaf en gegrom van de honden.
De paarden leken aan alle kanten van de tent rond te rennen en ook de honden waren er heel druk mee.
Ik werd er bloed nerveus van aangezien ik me in m'n hoofd al allerlij doembeelden had opgeroepen.
Ik was vooral bang dat zo'n paard zou proberen niet per ongeluk op een hond te trappen en daardoor over een scheerlijn van de tent zou struikellen en daardoor z'n evenwicht zou verliesen en vervolgens met z'n zware lijf geen andere uitweg meer kunnen vinden dan op een heokje van de tent te gaan staan waar net mijn schedel onder lag die dan fijn in stukjes gesplet zou worden.
We opende de tent, een van de paarden stak meteen z'n hoofd naar binnen en daarachter zag ik dat het andere paard een van de honden als een soort voetbal met z'n neus vooruit dribbelde.
Michiel vond het allemaal wel leuk leek het maar ik vond het hoogst onaangenaam en dat vond Michiel weer erg leuk.
Ik probeerde wat te ontspannen maar toen de tent vlak naast m'n hoofd enorm indeukte omdat een paard dwars door de tent heen kon ruiken dat daar het brood lag en een poging deet om daar een hap van te nemen werd het mij te veel.Ik overtuigde Michiel dat we de tent of de paarden moesten verplaatsen zo dat we geen last meer zouden hebben.
We liepen wat rond over die verlaten camping en zagen een tennisveldje met hoge hekken er om heen.
Het leek mij een goed idee om daar de tent te zetten maar toen we bij de enige ingang van het tenniveldje kwamen stond het witte paard daar triomfantelijk te briezen en met z'n staart te zwaaien .
Het was een soort grote grap geworden maar het was tegelijkertijd ook wel vervelend.
De paarden waren ietsje later in een soort betonnen lege stal gaan lopen daar leken ze nog groter en ze stampte met hun hoeven om het hardst tegen de muren alsof ze ons schrik wouden aanjagen.
Mij joegen ze in ieder geval wel schrik aan.
Achter de stal was een soort paardenveldje en we realiseerde ons dat dat het veldje van de paarden moest zijn in tijden dat de camping in gebruik is.
Als we die paarden daar in zouden kunnen lokken en het veldje dan op de een of andere mannier zouden kunnen afsluiten zouden we geen last meer van ze hebben.
Michiel had het lef om die stal in te gaan op een moment dat die paarden even ergens anders liepen en daar op zolder vond hij wat balken.
Samen met wat touw konden we die samenbinden tot een grote lange balk en daarmee konden we dat veldje afsluiten.
Het was veel makkelijker om de tent op dat veldje te zetten in plaats van die paarden daar in te lokken dus toen we dat tentje daar hadden staan en die paarden met hun grote ogen bij het afgesloten hekwerkzagen staan konden we ijndelijk gaan slapen.Het was heel koud geworden en we gingen snel die tent in en die honden wouden ook mee in de tent maar Michiel is allergisch voor katten en honden dus ging dat niet door tot grote teleurstelling van de honden.
Na een tijdje kropen de honden aan weers zeiden aan de buitenkant van de tent tegen ons aan om het zo ietsje warmer te hebben.
Na een tijdje begonnen die honden te snurken en moesten we daar een beetje om laggen totdat ook wij sliepen.
Opeens werd ik wakker want een van de honden was begonnen met een onheilspellend gegrom.
We kropen uit de tent om te kijken wat er aan de hand was.Was er soms een paard door het hekwerk weten te komen?
Nee toch niet maar er was wel wat vreemds aan de hand.
Het was warm geworden en het was vreemd donker.
Toen we omhoog keken zagen we wat Ouwe Pik zo onrustig had gemaakt.
Er was een echte maansverduistering!
Een aantal jaar later gaf ik m'n eerste ijgen filmfestival waar vrienden zelf korte zelfgemaakte filmpjes mee naartoe konden nemen.
Het was zo een succes dat ik dit nu ieder jaar doe.
Het filmfestival heet Ouwe Pik Ouwe Pijp Filmfestival!
Kijk op You Tube naar een aantal van die filmpjes , door ouwe pik ouwe pijp in te typen.
Via deze blogspot laat ik weten wanneer de volgende Ouwe Pik Ouwe Pijp filmfestival plaats vind.
