Ik heb er vrij lang op moeten wachten maar vandaag is het gebeurt.
Zweden het land van de Elanden maar ik had er nog nooit eentje in het echt gezien.
Wel had ik er een gezien toen ik mee was met een groep echte jagers maar toen ik daar toen aankwam was het dier al dood, dus die telde niet.
Ik had naar de dierentuin van Stockholm kunnen gaan want ik had gehoord dat ze er daar een hebben maar dat is toch niet de real thing!
Vandaag was ik op een fietstocht. Ik was een beetje doorgeschoten want ik was opeens in een gebied wat ik nog helemaal niet kende en ik was om eerlijk te zijn een beetje verdwaald al moet ik achteraf zeggen dat m'n richtingsgevoel goed zat.
Ik was wat fotos aan het maken van het vrij open landschap toen ik opeens links van me aan de rand van het bos opeens iets iemand nee waarachtig een eland zag staan.
Ik stopte met fietsen en stap voorzichtig van m'n fiets en pak m'n camera en klik klik klik 3 fotos.
Wel van wat ver af en niet zo scherp maar wel echt.
Het beest keek naar me en stapt de bosjes in en weg was ie.
Iets verderop de weg was een afslag en ik besloot daar af te slaan.
Mischien kon ik nog wat dichterbij komen.
Ik zette de fiets op de standaart en stapte van het pad af langs het koreveld in de richting van het bos daar waar ik de eland had gezien.
Ik moest een hekje overklimmen en er lagen heel veel takken die toen meteen heel erg kraakte.
Ik had meteen alle hoop op succes opgegeven.
Zo'n beest hoort een mens op kilometers afstand aankomen.
Toch was ik nog wel benieuwd om te zien of ik iets van sporen kon vinden.
Ik besloot dus door te lopen.
Ik beklom een soort mossige heuvel en opeens voelde ik me een beetje bang.
Die eland zou van dichtbij een stuk groter dan ik zijn en als ik 'm in het nou zou drijven zou die wel eens vreemde bokkesprongen kunnen maken.
Ik stond dus stil en luisterde en keek aandachtig om me heen.
Het was een vrij open bos met veel verschillende soorten planten.
Het was een mix van loof en dennebomen met varens op de grond tussen allemaal grote stukken bemost steen waar ik af en toe even flink voor moest klouteren.
Opeens besefte ik waar de plek waar ik het dier had gezien moest zijn.
Ik besloot de plek vanaf zo hoog mogelijk te naderen daarmee hoopte ik het dier de kans te geven mij tijdig op te merken.
zodat ik 'm niet zou laten schrikken want daar was ik een beetje bang voor.
Aan de andere kant had ik vanaf een hoog punt het beste zicht op een vluchtende eland.Ik klom op een soort rotspartij onder wat laaghangende takken.
Opeens rook ik de warme lucht die je ook wel kent van grote zoogdieren zoals paarden en koeien.
Links onder me onder de takken die die van een appelboom bleken te zijn zag ik allemaal gevallen appeltjes tussen voetsporenin de modder en de nog natte poep.
Er hingen wat haren aan de takken en een stam van een boompje was aan een kant helemaal weggeschuurd.
Dit was de huiskamer van een eland.
Hij was alleen niet thuis.
Ik voelde me een beetje een indringer en ik voelde me niet helemaal op m'n gemak en liep snel door naar de plek waar ik het dier aan de bosrand had zien staan maar nu dus vanuit het bos.
Tot mijn verbazing zag ik opeens aan de andere kant van een laag hekje met prikkeldraad op precies de plek waar ik de eland vanaf de weg had gezien tussen zeer hoog gras twee lange fluffige oren uitsteken.
Verdomd hij was er nog.
Maar wat vanaf de weg op een vrij jong eland had geleken bleek nu niet meer te zijn dan een doodsbang kalf.
Shit dacht ik terwijl het dier naar me keek met ogen die keken alsof ze hoopten dat het niet waar was wat ie zag.
Als dat een kalf was dan hoorde daar een moeder bij.
De woonkamer die ik net had gezien was te uitgebreid voor alleen dit kalf.
Zou de moeder op een afstandje naar me kijken?
Ik keek om me heen.
Niets.
Ik ging op een steen zitten en bleef 5 minuten heel stil zitten kijken wat er om me heen gebeurde en of er soms vreemde geluiden waren.
Het kalf zat onafgebroken naar me te kijken.
Ik nam snel een paar fotos.
Toen de batterijen op waren moest ik deze vervangen.
Voor het jonge kalf moet het geleken hebben op een jager die z'n kogels in z'n geweer stopt.
Toen ik opstond kreeg het dier het te kwaad en nam het de steltige benen.Ik voelde spijt voor het jonge dier.
Ik had het ontzettend laten schrikken.
Ik vraag me af waar de moeder was of ze het gezien had.
Of was ze er helemaal niet?
Zou ze zijn geschoten door een jager en was het kalf nu moederziel alleen?
Het kalf leek in ieder geval niet uitgehongerd en ook niet ongezond of gewond.
Er waren overal jonge denneboompjes varens en appels en heel veel plekken om je te verstoppen dus ik denk dat het allemaal wel goed komt.
Nou als ik er meer zie dan schrijf ik het wel.
G
