Bärplansbåt las ik in het zweedse woordenboek met een ilustratie ernaast van een draagvleugelboot.
Ik moest meteen denken aan de draagvleugelboot van conextion die je vliegensvlug vlak bij ijmuiden kan afzetten.
Een paar jaar geleden stond ik op een wat benauwde zomermiddag op de pont vanaf de zeeheldenbuurt naar Amsterdam Noord.Ik stond daar met m'n fiets en m'n skateboard op m'n stuur wat te kateren en werd opgeschrikt door schelle kinderstemmen.
"Kijk een draakvleugelboot!!!"
"Mamma kijk dan .KIJK een Draakvleugelboot!"
"Een wat?" Vroeg de moeder.
"Een draakvleugelboot mamma zo heet dat die gekke boot daar."
Het kind wees naar de draagvleugelboot die voorzichtig voorbij tufte.
"Oh dat wist ik niet zij de moeder"
Ik vroeg me af of het niet beter zou zijn dat ik er wat van zou zeggen maar we hadden de overkant al bijna berijkt en de mensen pakte hun fietsen en de moters van de autos werden gestart.
Ik vond het ergens ook wel prima zo'n drrakvleugelboot.
Muurschildering in Rotterdam
Mijn vaders nichtje Francien woont en werkt al geruime tijd in Rotterdam.
Ze is daar medewerker van een bedrijf dat huisvestging verleend aan buitelandse of wel exchange studenten van de marine opleidingen.
Bij die woningen hoort een gemeenschappelijke ruimte.
Francien heeft er voor gezorgd dat ik in de hal naar die ruimte toe een muurschildering kon maken.
Dat vond ik erg leuk om te doen en het was ook leuk weer even in Nederland iets te doen met de kunst!
De donkere kamer
Van de week was het eens kut weer in Uppsala.
Dat is vrij ongebruikelijk hier, ik voelde me zowaar een beetje thuis.
Ik fietse langs de rivier over een grindpad naar school.
Halverwege staat een bankje waar ik dan altijd even stop om de welbekende boterham met kaas te nuttigen.
Aan de andere kant van het water staat een midelbare school en het is altijd wel grappig die tonoringar zoals tieners hier heten in een blauw overall gestoken uit het handearbeitslokaal te zien komen waarna ze als een soort kluwe bij elkaar gaan staan om daar ietswat stiekum sigaretjes te roken.
Eenmaal op mijn school (Cederbladskolan) aangekomen bij lokaal 31 in gebouw D trof ik een volkomen leeg lokaal aan.
De volgende dag kreeg ik te horen dat het wel tig keer was vermeld dat we vrij zouden zijn
Iets wat mij lichtelijk zorgen baarde...
Ik besloot naar de biblioteek te gaan om daar vrij van regen ongestoord te lezen in een boek van de wereldberoemde Mankel dat ik van m'n jufvrouw moest lezen.
Ik had het in een paar uur uit en besloot eens in de kasten te neuzen.
Inmiddels is m'n zweeds op het niveau beland dat ik echt al heel veel kan lezen.
Ik had op een uitzending van het marratoninterview met Jan Wolkers gehoord dat bijna al zijn boeken in het zweeds waren vertaald.
Ik besloot dat eens uit te zoeken.
In de computer van de biblioteek tikte ik zijn naam in en zag dat het klopte.
Zouden er meer nederlandse schrijvers zijn die hun euvre vertaald hebben in het zweeds dacht ik waarna ik Hermans in typte.
Vier titels waaronder de donkere kamer waren aanwezig in de biblioteek las ik.
Archiv las ik en volgde de bordjes .
Ik vond een klein deurtje met daar achter een smal trappetje naar de kelder.
De kelder was net zo groot al de biblioteek zelf maar stond helemaal vol met kasten op railsen die je met behulp van grote wielen die je met de hand kon ronddraaien, kon verplaatsen waardoor je er ook tussen kon komen.
Ik vroeg naar Hermans in het zweeds en na kort te hebben gezocht vond ik de donkere kamer van Willem Frederik Hermans.
Ik las in de voorvlap dat het boek in 62 was vertaald in het zweeds en achterin zag ik dat de laatste die het boek had geleend dat had gedaan in 69, dat nog met een ouderwets stempel systeem.
De bibliotekaris voorzag het boek van een magneetstrip en wenste me er veel succes mee.
Dat is vrij ongebruikelijk hier, ik voelde me zowaar een beetje thuis.
Ik fietse langs de rivier over een grindpad naar school.
Halverwege staat een bankje waar ik dan altijd even stop om de welbekende boterham met kaas te nuttigen.
Aan de andere kant van het water staat een midelbare school en het is altijd wel grappig die tonoringar zoals tieners hier heten in een blauw overall gestoken uit het handearbeitslokaal te zien komen waarna ze als een soort kluwe bij elkaar gaan staan om daar ietswat stiekum sigaretjes te roken.
Eenmaal op mijn school (Cederbladskolan) aangekomen bij lokaal 31 in gebouw D trof ik een volkomen leeg lokaal aan.
De volgende dag kreeg ik te horen dat het wel tig keer was vermeld dat we vrij zouden zijn
Iets wat mij lichtelijk zorgen baarde...
Ik besloot naar de biblioteek te gaan om daar vrij van regen ongestoord te lezen in een boek van de wereldberoemde Mankel dat ik van m'n jufvrouw moest lezen.
Ik had het in een paar uur uit en besloot eens in de kasten te neuzen.
Inmiddels is m'n zweeds op het niveau beland dat ik echt al heel veel kan lezen.
Ik had op een uitzending van het marratoninterview met Jan Wolkers gehoord dat bijna al zijn boeken in het zweeds waren vertaald.
Ik besloot dat eens uit te zoeken.
In de computer van de biblioteek tikte ik zijn naam in en zag dat het klopte.
Zouden er meer nederlandse schrijvers zijn die hun euvre vertaald hebben in het zweeds dacht ik waarna ik Hermans in typte.
Vier titels waaronder de donkere kamer waren aanwezig in de biblioteek las ik.
Archiv las ik en volgde de bordjes .
Ik vond een klein deurtje met daar achter een smal trappetje naar de kelder.
De kelder was net zo groot al de biblioteek zelf maar stond helemaal vol met kasten op railsen die je met behulp van grote wielen die je met de hand kon ronddraaien, kon verplaatsen waardoor je er ook tussen kon komen.
Ik vroeg naar Hermans in het zweeds en na kort te hebben gezocht vond ik de donkere kamer van Willem Frederik Hermans.
Ik las in de voorvlap dat het boek in 62 was vertaald in het zweeds en achterin zag ik dat de laatste die het boek had geleend dat had gedaan in 69, dat nog met een ouderwets stempel systeem.
De bibliotekaris voorzag het boek van een magneetstrip en wenste me er veel succes mee.
Subscribe to:
Posts (Atom)
